Drodzy bracia i siostry, w cyklu katechez o świadkach gorliwości apostolskiej rozważamy dziś postać św. Karola de Foucauld. W młodości żył z dala od Boga i w pogoni za przyjemnościami. Po nawróceniu pokonuje długą drogę od fascynacji Jezusem do naśladowania Go. Za radą spowiednika udaje się do Ziemi Świętej. W Nazarecie uświadamia sobie, że musi się kształcić w szkole Chrystusa. Doświadcza intensywnej relacji z Nim, spędza długie godziny na czytaniu Ewangelii i czuje się jak Jego młodszy brat. A poznawszy Jezusa, odkrywa w sobie pragnienie, żeby poznali Go inni. Chce, by cała jego egzystencja „wykrzykiwała Ewangelię”. Postanawia osiedlić się w oddalonych regionach, aby „wykrzykiwać Ewangelię” w milczeniu, żyjąc w duchu Nazaretu, w ubóstwie i ukryciu. Udaje się na pustynię Saharę, między niechrześcijan i przybywa tam jako przyjaciel i brat, przynosząc łagodność Jezusa Eucharystycznego. Karol pozwala Jezusowi działać w milczeniu, przekonany, że „życie eucharystyczne” ewangelizuje. Wierzy, że Chrystus jest pierwszym ewangelizatorem. Przebywa zatem na modlitwie u stóp Jezusa, przed tabernakulum przez około dziesięć godzin dziennie, pewny, że w tym tkwi siła ewangelizacyjna i czując, że to Jezus zbliża go do tak wielu oddalonych braci i sióstr. Jego życie zadaje nam pytanie: czy i my wierzymy w moc Eucharystii? Czy nasze wychodzenie ku innym, nasza służba, znajduje tam, w adoracji, swój początek i spełnienie? Św. Karol de Foucauld to postać prorocza dla naszych czasów. Dał nam świadectwo przekazywania Ewangelii przez apostolat łagodności. Chciał, aby każdy kto go spotka, zobaczył w jego dobroci dobroć Jezusa.
Przeczytaj cały dokument w formacie PDF: Audiencja generalna, 18 października 2023 r. _ Francis pl