Iesus Caritas

Beste broeders

In de dagen van het feest van onze broeder Charles beginnen wij de Advent. Deze vier weken vormen een hoopvolle terugblik voor alle mensen. Onze mensheid die in een permanente principiële menselijke crisis is, doet ons lijden. Onze kerk kan deze kwestie niet verbergen of er onverschillig tegenover blijven. De vieringen in onze communiteiten, het persoonlijk gebed, het leven in fraterniteit met allen die ons omringen of met zij die ver van ons leven, dat alles zal onze manier van leven ritmeren. De Advent nodigt ons uit om «de stem van de roepende in de woestijn » te horen; de stem van zij die zoeken te overleven, zij die vrede verlangen, werk en vrijheid. De hele humaniteit is voortdurend uit op een verlangen naar bevrijding. Armen die heil verwachten, zij die door oorlog bedreigd zijn, thuislozen die een toevlucht zoeken… met miljoenen zijn zij in deze situatie. Ook voor hen komt Jezus en wij, missionarissen, moeten dit blijven aankondigen.

De Kerk beleeft een moeilijke periode met de crisis geprovoceerd door de veroordeling van het misbruik van minderjarigen. Paus Franciscus gaat er tegenover iedereen tegenaan met nederigheid en moed. Dit is een getuigenis van een zoektocht naar de waarheid. De paus is getuige van de waarheid.

Wij zijn volop bezig de wereldbijeenkomst van januari 2019 voor te bereiden. We worden opgeroepen samen na te denken over onze missionaire identiteit als diocesane priester in het licht van het charisma van broeder Charles. Voor elk van ons is het noodzakelijk de regionale verantwoordelijken te helpen, te bidden voor alle broeders, voor de beginnende fraterniteiten en voor zij die verouderen.

EEN MENSHEID IN CRISIS

Elke dag ontvangen wij slecht nieuws over mannen, vrouwen, kinderen, jongeren en ouderen die lijden omwille van oorzaken die niet altijd duidelijk zijn. Wij weten dat zij dikwijls afhangen van verborgen interesses vanwege economische machten en regeringen die deze realiteiten verbergen; zelfs de landen uit de ‘eerste wereld’. De slachtoffers van de oorlogen, van geweld, van drugshandel, van seksisme en van armoede roepen in deze woestijn waar sommige stemmen rechtvaardigheid vragen. Stemmen zich soms vermengen met zij die om wraak vragen, of die zeggen: “Hier komen zij niet; dat ze terugkeren naar hun land. Ook wij hebben een stem, de stem van Jezus die ons door de profeten is aangekondigd. Een stem die moet groeien door ons geloof, door onze missionaire roeping in de stijl van Nazareth die erin bestaat er gewoon te zijn met de mensen van onze stad of dorp, met de kleinsten onder hen, want enkel de armen leren ons om nederig te zijn. Broeder Charles ontdekte Jezus te midden van de eenvoudigste mensen: laten we hem navolgen.

EEN ADVENT DIE ONS UITNODIGT ONTVANKELIJK TE ZIJN

Deze adventstijd is een uitnodiging om te luisteren, om tijd te nemen en in een contemplatieve houding, erop uit te zijn het Woord te aanhoren, God te aanbidden in de stilte en onze broeders te beluisteren: deze van de fraterniteit, de diocesane priesters die het soms moeilijk hebben om naar ons te luisteren en ons te aanvaarden, want vooroordelen doden elke dialoog en ontmoeting; luisteren naar mensen die naar ons toe komen of zij die met ons samenwerken in de pastoraal, in sociale bewegingen of die gewoonweg onze buren zijn. Openen wij de deur (van ons hart), laten we hen onthalen zonder hen goede raad te willen geven of te overladen met gemakkelijke woorden. Onze armoede tonen, onze onmacht om de ‘gebroken zaken’ te repareren, de gewonde harten: dat alles is God aan het werk laten. Hij is de enige die onmisbaar is. Ja, Hij geneest. Jezus is vol aandacht voor elk van ons. Hij nodigt ons uit om ons hart te openen en ons te laten overstromen door de liefde van God en de liefde tot de mensen. Wij zullen de vreugde terugvinden en velen kunnen helpen om hun mislukking in overwinning om te zeten en om zichzelf een beetje meer graag te zien.

EEN KERK DIE LIJDT

Wij lijden onder de gevolgen van de verkrachtingen tegenover minderjarigen die in veel bisdommen van de hele wereld jarenlang werden verborgen. De Kerk verliest geloofwaardigheid. Wij zouden kunnen zeggen dat dit altijd zo is geweest, dat het zelfs onvermijdelijk is… Maar dan zouden we niet trouw zijn aan de waarheid. Deze crisis is verre van beëindigd. Onze paus Franciscus lijdt er sterk onder, wil de situatie aanpakken en vraagt vergiffenis in naam van de schuldigen. Hij luistert, zoekt naar rechtvaardige oplossingen voor de slachtoffers: daarin verdient hij onze volle steun. Laten wij in gemeenschap met hem blijven, wetend dat hij vijanden heeft in zijn eigen Kerk, maar ook steun van velen ( gelovigen of niet) die in hem een profeet voor onze tijd zien, een rechtlijnige man die alhoewel ‘chef d’état’ een man is die gevoelig blijft voor het lijden van de mensheid. Ik ben zeker dat deze crisis tot iets positiefs zal leiden. Laten we door ons gebed met hem in fraterniteit blijven.

DE EERSTE DECEMBER

Het is 102 jaar geleden dat broeder Charles zich definitief in handen gegeven heeft van de Vader. Het is een dag om God te danken voor wat hij ons als intuïtie heeft nagelaten, voor de zending die hij gerealiseerd heeft, voor zijn soms wat gekke dromen. Broeder Charles heeft ons geholpen in onze roeping en onze spiritualiteit om vriendschap met Jezus te beleven en met de mensen in het kleine Nazareth waar we allemaal leven; elk met zijn leeftijd en zijn verlangen om te leven, in stilte en in getuigenis. Het is een geschenk dat voortdurend onze dankbaarheid verdient. Laten we in de aanbidding op die dag alles leggen wat ons nagelaten is door broeder Charles, niet enkel in zijn geestelijke geschriften, maar ook door zijn levensgetuigenis van liefde, overgave, vertrouwen en edelmoedigheid. Laten we telkens het ‘Gebed van overgave’ herhalen, ook als we moeite hebben om het helemaal tot ons gebed te maken. .

ONZE WERELDBIJEENKOMST

Van 15 tot 30 januari 2019 zal onze assemblee plaats hebben in Cébu op de Filippijnen. Het centrale thema is ons ‘zijn’ als missionaire diocesane priester te verdiepen in het licht van het charisma van broeder Charles. Alles wat deze bijeenkomst betreft staat vermeld op de webstek: iesuscaritas.org

Op de groene strook van de ‘homepage’ vind je de voorbereidende vragen, het programma van de bijeenkomst, het inschrijvingsblad… Op dit ogenblik hebben we weinig inschrijvingen en slechts één continent (Amerika) heeft zijn antwoorden op de vragenlijst aan ons bezorgd, samen met enkele regionale fraterniteiten. Laten we nu deze klus klaren. Goede moed! Ik weet dat velen sterk bezet zijn, maar laten we een inspanning doen. Met vreugde zie ik uit naar uw rapporten. (Nota vanwege Guido Debonnet : Het Vlaamse rapport is al geruime tijd doorgestuurd en is te lezen op internet.)

Op de bijenkomst komen alle regionale verantwoordelijken of hun afgevaardigde, de vroegere internationale verantwoordelijken, en de continentale verantwoordelijken.. (Nota van Guido Debonnet: Voor Vlaanderen vertegenwoordig ik André Foulon, verantwoordelijke. Voor Franstalig België en Brussel gaat Helmut Schmiz naar Cebu. We reizen samen op maandag 14 jan. met de TGV vanuit Lille naar Charles de Gaule. Via Dubai dan naar Cebu. Op die dag is er de recollectie in Bethanië: wil er onze wereldbijeenkomst gedenken.) Sommige broeder hebben problemen om hun reis te betalen. De wereldfraterniteit zal in de mate van het mogelijke tussenkomen. Maar momenteel is het moeilijk om alle noden te lenigen. Sommige Europese en Amerikaanse Fraterniteiten hebben geantwoord dat zij een reis zullen bekostigen voor een broeder uit Afrika of Amerika… Dank. Ik vraag je de broeders uit Haïti, Burkina Faso, Centraal Afrika, Tchaad, Congo, Kameroen, Madagaskar, Pakistan, India en Bangladesh te helpen die hun vliegtuigticket nog niet hebben. Het is een belangrijke inspanning om de wereldbijeenkomst te laten slagen. Wij zullen er onze toekomstige internationale verantwoordelijke en zijn equipe kiezen. Ik ben ervan overtuigd dat zij ons zullen helpen om fraterniteit te vormen vanuit de realiteiten die we leven en vanuit onze dromen.

OP NAAR KERSTMIS

Wij zoeken ernaar altijd de beste plaats te geven in ons leven aan diegene die komt om er te blijven. De engelen hebben aan de herder ‘goed nieuws’ aangekondigd en veel vreugde. Er zijn engelen die bij ons aan de deur aankloppen, via de telefoon of op straat en die ons, soms zonder het zelf te weten, openbaren dat God dicht bij ons is. Er zijn gezichten in hospitalen, in de gevangenis of in onthaalcentra voor vluchtelingen in wie wij Jezus zien. Engelen in de persoon van zieken of ouderen die heel veel hebben gegeven aan de Kerk voor de fraterniteit, voor de armen. Gezichten van anonieme personen die goed doen zonder er ook maar iets voor terug te vragen. Engelen: eenvoudige mensen in onze parochies die ons helpen in de pastoraal en door hun aanwezigheid in de vieringen het beste van zichzelf geven in nabijheid en vriendschap. Het zijn engelen zonder vleugels, maar wiens stem weerklinkt.

Met de hoop op een betere wereld, een Kerk bevrijd van de trieste zaken uit het verleden, een fraterniteit van broeders in dienst van het koninkrijk, een wereld vernieuwd door inspanningen voor vrede en gelijkheid, wens ik je een Kerst vervuld van God en van Jezus, onze broeder en onze vriend.

Un grand abrazo.

Aurelio SANZ BAEZA, verantwoordelijke broeder

Perín, Carthagène, Murcia, Spanje, 1 december 2018,
feest van de Gelukzalige Charles de FOUCAULD.

(Nederlandse vertaling door Guido Debonnet op basis van de Franse vertaling van Jean-Louis RATTIER.)

PDF: Adventbrief 2018, verantwoordelijke broeder, nl