Lettera di Aurelio ai fratelli italiani, 10 dicembre 2017

Carissimi fratelli,

sono stato molto contento di aver condiviso con voi, fratelli della fraternità sacerdotale italiana, e i fratelli di Jesus Caritas di Sassovivo e Limiti, alcuni giorni di ritiro, di assemblea e di vita fraterna nel silenzio, nella preghiera e nel riposo… tutto concorre al bene del mio cuore pieno di gioia per l’accoglienza riservatami da parte di tutti.

Innanzitutto a Roma Andrea MANDONICO mi ha accolto come fratello e mi ha ospitato presso la casa delle Missioni Africane. Poi mi ha accompagnato alla casa di Giovanni, in Salci, con il quale sono andato a Loreto. Anche al rientro Andrea mi ha riaccompagnato all’aeroporto. A Loreto ho incontrato i fratelli italiani: che gioia grande ritornare ad incontrare gente così buona e aver potuto conoscerne altri ancora. I fratelli di Jesus Caritas mi hanno accolto nell’Abazia di Sassovivo come un fratello in più… A Sassovivo sono andato con Francesco e insieme abbiamo visitato nel cimitero di Spello la tomba di Carlo CARRETO. E’ stato un tempo contemplativo che ancora rivive nel mio cuore. Per me tutto è stato un grande dono che non merito.

Grazie a tutti voi per lo stile di vicinanza, stile mediterraneo, così simile al nostro spagnolo. Grazie per avermi trattato come fratello.

Ho sofferto per l’assenza di Gianantonio. Con lui ho avuto un ottimo scambio fraterno tutti i giorni attraverso gli strumenti mediatici a disposizione. Ancora mi comunico spesso con lui e accompagno ogni suo momento, il suo Nazaret.

Del ritiro mi porto la testimonianza del nostro fratello vescovo Giuseppe ANFOSSI e dei fratelli più anziani della fraternità che seguono le orme di fratel Carlo de FOUCAULD, come quelle di Gesù, nella vita quotidiana e nel loro instancabile lavoro per il Regno.

Voglio ringraziare Secondo per il suo costante impegno nella fraternità italiana come responsabile in tutti questi anni; grazie, Secondo, per essere così come sei, per la tua trasparenza e servizio generoso, per la tua pazienza e per essere fratello di coloro che pongono fiducia in te. Grazie anche a Gigi TOMA, per aver accettato il servizio alla fraternità come nuovo responsabile dell’Italia. Sono certo che non ti mancherà l’appoggio e l’aiuto di tutti nei prossimi sei anni. In particolare la sfida di organizzare il Mese di Nazaret, un tempo di grazia molto proficuo per i fratelli che vi parteciperanno. Altro impegno assunto è quello di intensificare le relazioni con i sacerdoti dell’Albania, se Dio vuole, sarà tra gli obiettivi in questo spazio di amore fraterno e lavoro gratuito e disinteressato. Avanti con tua dedizione: sai che hai il sostegno della fraternità internazionale.

Nei giorni trascorsi a Loreto ho costato l’importanza e l’attualità del messaggio e del cammino di fratel Carlo. Nel giorno di deserto mi sono sentito pellegrino insieme a voi. Avrei preferito un silenzio completo dalla notte anteriore, ma rispetto il ritmo della maggioranza: siamo preti diocesani e non monaci di clausura. Ma sarebbe bene organizzare un deserto di quasi 24 ore, in cui il silenzio e il non fare nulla ci aiutino a lasciarci incontrare dal Signore.

Mi è piaciuta moltissimo la testimonianza e il servizio dei fratelli diaconi, Michele e Sergio; non solo per i loro servizi nell’eucarestia, ma soprattutto per i loro contributi, la loro vita come padri di famiglia e lavoratori nella vita. Grazie per il vostro grande contributo per il Regno a partire dalla vostra vocazione di cristiani consacrati nella vita matrimoniale e nella Chiesa. La fraternità è sempre aperta a coloro che incontrano nel fratel Carlo un referente per la propria vita, non solo spiritualmente, ma anche nel lavoro e nella propria famiglia. Questo ci arricchisce tutti e ci libera dal clericalismo che a volte ci può convertire in una ‘casta’ speciale tra gli uomini e le donne delle nostre parrocchie e comunità.

Il mio incontro a Limiti e Sassovivo con i fratelli di Jesus Caritas, con una accoglienza fraterna e familiare, mi ha permesso di conoscere questa congregazione dal di dentro. Fino a questo momento conoscevo soltanto Piero e Giovanni Marco; ora ho avuto l’opportunità di passare un pò di tempo con Giancarlo, Leonardo, Wilfried, Paolo Maria e Jhonatan. Mi hanno accolto come uno di famiglia e ho avuto la possibilità di pregare con loro, celebrare nella parrocchia di Limiti l’eucaristia domenicale con Piero. Avevo un grandissimo desiderio di tornare ad incontrarlo. E’ stata una grande gioia per lui e specialmente per me. Ho potuto dedicare molto tempo alla preghiera nell’Abbadia di Sassovivo e contemplare la bellezza della montagna che la circonda. Come con i fratelli della fraternità italiana così anche con questi fratelli di Jesus Caritas ho assaporato Nazaret e lo stile missionario e di servizio alla Chiesa sulle tracce di Carlo de FOUCAULD. Grazie a tutti di cuore. Grazie perchè so che in tanta gente c’è tanto amore che mi fa sentire figlio di Dio e fratello di tutti.

Un grande abraccio.

Aurelio SANZ BAEZA, fratello responsabile

Perín, Cartagena, Spagna, 10 diciembre 2017,
seconda domenica d’Avvento e festa della Madonna di Loreto

(E grazie, caro Mario MORICONI, per la traduzione italiana)

PDF: Lettera di Aurelio ai fratelli italiani, 10 dicembre 2017

Adventsbrief 2017, verantwoordelikje broeder

Lieve broeders,

De liturgie van de zondagen tijdens de advent brengt ons dichter bij de kleine en kwestbare Jezus; de Jezus met wie hoop groeit bij velen voor een betere, meer humane wereld waar vrouwen en mannen van hun rechten zullen genieten; een wereld ook die nood heeft aan dialoog en gelijkheid. Paus Franciscus moedigt ons in zijn boodschappen aan om los te komen van de verdrukkende structuren in en buiten de Kerk en ons te openen voor de boodschap van Jezus die mens wordt in verschillende culturele en sociale vormen.

Broeder Charles wiens feest wij op 1 december hebben gevierd, 101 jaar na zijn Pasen, is een van onze verwijzingspunten om, vertrekkend van Nazareth, ons te openen voor de wereld en de veelvuldige onrechtvaardigheden die voortduren omwille van de belangen van de machtige. Zo onder meer de maffia van de mensenhandel en de slavernij, de nucleaire dreiging, het politieke fundamentalisme, de oorzaken van de klimaatverandering, het terrorisme… en zoveel vormen van anti-waarden die ons beschaamd doen staan, maar die dagelijks voortduren. Als de informatie of de gewetens gemanipuleerd worden, als men probeert ten koste van mensenlevens macht en geld te winnen en volkeren bedriegt, dan is het duidelijk dat we ‘neen’ moeten zeggen aan dat alles. Het is onze zending om anderen te helpen coherent te zijn met het Geloof en het Evangelie. Dat ons gebed, onze pastoraal en onze zending die ontstaan uit de liefde voor de Heer en voor de naasten, zoals broeder Charles er ons toe aanmoedigt, in de lijn mogen gaan van het werk voor het Koninkrijk van God. Vooral nu tijdens de Advent waar de armen ons leren te delen zelfs wat klein en betekenisarm is.

Wij hebben met droefheid het overlijden van Felix beleefd, onze broeder uit Madagascar, ook van Howie uit de Verenigde Staten (over wie we spreken op de webstek iesuscaritas.org) en van Dominic uit Myanmar. Ook andere broeders zijn hun Pasen binnengetreden. Allen hebben zij ons door hun trouw aan het evangelie en aan de fraterniteit, duidelijk gemaakt dat het de moeite waard is om Christus te volgen.

Ten gevolge van het sterven van Felix, lid van de internationale equipe en verantwoordelijke voor Afrika, heeft de groep Honoré SAWADOGO uit Burkina Faso aangedu id om hem te vervangen. Wij zullen hem verwelkomen op onze volgende bijeenkomst in Bangalore, India, in januari 2018 om de algemene vergadering van januari 2019 voor te bereiden. Honoré, Jean-François, Mark, Emmanuel, Mauricio en ikzelf zullen vertrouwvol werken om een representatieve wereldbijeenkomst mogelijk te maken van alle broeders ter wereld. He thema is de zorgen, de realisaties en de oproepen om trouw te zijn aan onze keuze als missionaire, diocesane priester volgens het charisma van broeder Charles. Ik verwacht nog het antwoord van enkele landen op de voorafgaande vragenlijst voor de assemblee. (NvdV: Het Vlaamse rapport werd begin september reeds doorgestuurd. Het wordt naar jullie ook meegestuurd.) De vragenlijst staat op onze internationale webstek. Dank, het zal ons werk in Bangalore vergemakkelijken.

In april heb ik met vreugde deelgenomen aan de bijeenkomst van de verantwoordelijken en de afgevaardigden van de spirituele familie van Charles de Foucauld in Aken (Duitsland). Wij hebben het verlangen gedeeld om Kerk te vormen in de stijl van paus Franciscus, wetend dat we onvolmaakte mensen zijn, maar open voor persoonlijke en gemeenschappelijke veranderingen, geconfronteerd met de uitdagingen van onze samenleving en de menselijke problemen, delend in de vreugde dat wij er niet alleen voor staan in deze zending. We vormen één familie en de priesterfraterniteit deelt op veel plaatsen het leven en de nabijheid van de andere fraterniteiten.

Ik had de vreugde te mogen deelnemen aan de jaarlijkse retraite van de fraterniteit in Argentinië en met veel broeders hun pastoraal en hun engagementen ten overstaan van hun communiteiten te mogen delen. Ik dank de Heer voor wat hij realiseert doorheen deze broeders die mij in grote vriendschap hebben onthaald. José Maria BALIÑA, de hulpbisschop van de Buenos Aires, heeft ons geholpen om het woord van God in ons leven en in onze zending te verdiepen (zie de brief van Aurelio aan de Argentijnse fraterniteit op onze webstek).

Zo hebben ook de fraterniteiten uit de V.S.A. hun bijeenkomst gehouden in Camarillo (Californië). Onze broeder Fernando TAPIA, verantwoordelijke voor Amerika, heeft hun assemblee geanimeerd. Jerry RAGAN, onze geliefde ‘”Hap”, werd herverkozen als nationaal verantwoordelijke (zie de brief van Camarillo op de webstek). Met vreugde mogen we de aanwezigheid van de diverse fraterniteiten uit heel Amerika noteren, heel speciaal in de lopende voorbereiding van de tweede Panamerikaanse assemblee februari 2018 in de Dominicaanse Republiek onder de bescherming van Fernando en de Carobische broeders Martires en Abraham. De nieuwe fraterniteit van Haïti zal er ook aanwezig zijn. Welkom Jonas en de Haïtiaanse broeders.

Onze broeders uit Mexico hielden hun eerste Nazarethmaand in de omgeving van Puebla in juli en augustus, eveneens geanimeerd door Tapia. Zij hebben er een begin van authentieke fraterniteit ervaren in een land waar de fraterniteit groeit en verrijkt wordt met priesters die heel sociaal en pastoraal met hun eigen mensen geëngageerd zijn. Het werk van Nacho, gewezen verantwoordelijke en zijn onvermoeibare inzet voor de fraterniteit worden gewaardeerd, evenals het huidig werk van José RENTERÍA. Dank voor wie jullie zijn (zie de webstek).

In juli hadden we onze Europese ontmoeting in Rudy, Polen. In de ‘Brief van Rudy’ las je een belangrijke samenvatting van de inbreng van de diverse fraterniteiten. Deze werd opgemaakt door John Mac ENVOY, onze vroegere verantwoordelijke, en de Poolse broeders, in het bijzonder Andrezj en Rafaël. Zij zijn het ook die ons op een magnifieke manier hebben onthaald en ons in het weekend toelieten om de parochies te bezoeken. We hebben Bruno KHON uit Duitsland verkozen als onze nieuwe fraterniteits-verantwoordelijke voor Europa tot aan de volgende assemblee in Engeland, in 2020. (M.i. is dat niet juist. De verantwoordelijke is voor 5 jaar verkozen. In 2020 heeft de volgende Europese meeting weer plaats in Engeland. NvdV) Veel oproepen komen naar ons toe doordat we geconfronteerd worden met een Europese Kerk die veroudert, in een samenleving die meer en meer gedesacraliseerd en gelaïciseerd is, met een veranderende demografie en afhankelijk van het groot aantal immigranten en vluchtelingen. Deze laatsten kunnen niet buiten onze zending vallen.

Onze Broeder Jean Michel BORTHEIRIE heeft met vreugde in augustus de retraite geanimeerd in Bakara, Tchad. Hij heeft mij zijn Afrikaanse ervaringen van de fraterniteit gerapporteerd. Hij is een goede kenner van de Afrikaanse realiteit door zijn missionair werk in dit werelddeel. De fraterniteit in Chad groeit en Corentin AGDE spant zich in om ontmoetingen te organiseren, maar met de moeilijkheden wegens de afstanden zoals dat voorkomt in die landen. Dank je, want deze inspanning maakt fraterniteit mogelijk.

De Spaanse fraterniteit hield haar zomerretraite eind augustus in Galapagar, bij Madrid, met de medewerking van Mateo CLARES. De aanbidding, de levensherziening, de woestijndag en een gemeenschapsavond geanimeerd door onze verantwoordelijke Leonardo, hebben ons hart verwarmd en helpen ons om vooruit te gaan.

Onze Chileens broeders hielden onlangs hun retraite en samenkomst, geleid door Mathias VALENZUELA, missionaris van het H. Hart en specialist van Charles de FOUCAULD. Wat een geluk opnieuw onze broeder Mariano PUGA terug te vinden op de familiefoto! Hij en andere ‘historische’ broeders waarvan de leeftijd en de experiëntie ons een levend getuigenis gevenvan het leerling van Jezus zijn, herder en missionaris, tonen dat God van hen houdt en dat zij alles voor Hem geven.

Begin november werd in Pakistan de spiritualiteitsweek van Azië gehouden. Ze was gecentreerd rond de boodschap van broeder Charles met de deelname van broeders uit bijna alle Aziatische fraterniteiten. Dit alles onder de coördinatie van Arthur, verantwoordelijke voor Azië en van Emmanuel van de internationale equipe. Ik hoop je binnenkort een meer volledige samenvatting te kunnen aanbieden op onze webstek.

Vandaag vertrek ik naar Italië om deel te nemen aan de retraite en ontmoeting van onze Italiaanse broeders in Loreto. Secondo MARTIN beëindigt zijn taak als verantwoordelijke. Een nieuwe verantwoordelijke moet verkozen worden. Wij dragen in ons hart Guiseppe COLAVERO, een grote voorvechter voor de fraterniteit en voor de meest verontrechten en eveneens Giovanni, de ‘oude broeder’ door iedereen geliefd.

Dragen we ook mee in ons gebed onze zieke broeders, ik denk bijzonder aan Aquileo uit Mexico die binnenkort geopereerd wordt ten gevolge van een ongeval, aan Gianantonio uit Italië, aan enkele broeders uit Spanje die me zeer dierbaar zijn. Zij zijn voor ons de aanwezigheid van Jezus die heel nabij was bij zieken en getroffenen. Ons gebed gaat ook naar de broeders die leven in landen met politieke instabiliteit, onzekerheid, terrorisme, maffiapraktijken… Met hen en voor deze volkeren vragen we dat Jezus mag groeien in alle mensen die heel wat ontberen. Het moge één van onze voornemens zijn voor de komende Advent.

Verontschuldig mij voor de lengte van deze brief die meer gelijkt op een familiealbum of op een logboek; ik schrijf hem met affectie opdat je de gezichten van de broeders in onze wereld met hun vreugden en hun bekommernissen, beter zou kennen.

Een goede Advent toegewenst in de hoop dat het werk hier en elders, in missielanden, in de wijken, de hospitalen, gevangenissen, parochies, bij de uitgeslotenen, opdat dit alles tot ‘eer van God’ zij en opdat een wereld van broederschap zich verder zou ontwikkelen.

Met een broederlijke omarming.

Aurelio SANZ BAEZA, verantwoordelijke broeder

Perín, Carthagena, Murcia, Spanje, 19 november 2017,
Werelddag voor de armen, gepromoot door paus Franciscus

(Vertaald op basis van de Franse tekst van de hand van Jean-Louis RATTIER door Guido Debonnet)

PDF: Adventsbrief 2017, verantwoordelikje broeder, neer

BRIEF VAN RUDY, Polen, juli 2017

BRIEF UIT RUDY, PRIESTERFRATERNITEIT JESUS CARITAS BOODSCHAP VAN DE EUROPESE BIJEENKOMSTIN RUDY, Polen, 12-19 juli

« Czes’c’ » (spreekt uit als « Tchech’tch’ »): met deze Poolse begroeting willen wij u nabij zijn, u fraterniteiten uit Europa en u deze boodschap toesturen, vrucht van ons werk, maar ook van ons gebed. Dank zij onze gasten die vol aandacht voor ons waren en heel wat ontmoetingen hebben georganiseerd voor ons in diverse parochies, zijn wij dichter bij de werkelijkheid van hun land en hun Kerk kunnen komen en konden we het thema van onze bijeenkomst laten weerklinken: “Diocesane, missionaire priesters, geïnspireerd door het getuigenis van Charles de Foucauld”.

IN DE EUROPESE CONTEXT VAN DE SECULARISATIE

Het evangelie van de tweede dag van onze Ontmoetingsdagen, ons voorgesteld in de liturgie, geeft de hoofdtoon aan van onze boodschap: “Zie, Ik je zend als schapen tussen wolven… wees dus omzichtig als slangen en argeloos als duiven…”(Mt 10,16)

Elk van onze landen, volgens een verschillend ritme, constateert het fenoneem van de secularisatie: vermindering van het kerkbezoek, ontwikkelingen t.a.v. de traditionele waarden, burgerlijke wetten die zich distantiëren van de christelijke traditie… In één woord, het religieuze is niet populair. De kerkgemeenschappen en de priesters zijn volop in heel deze beweging betrokken en dienen zich erin te situeren: aanvaarden of weigeren? meewerken (composer) of zich compromitteren? Het statuut van de priester lijdt eronder: gewijzigde identiteit, gedegradeerde sociale status, gerelativeerd gezag… Zo begrijp je ook waarom jongeren aarzelen zich in te zetten op een zo onzekere weg die hen engageert voor de hele duur van het leven.

Als leden van de Fraterniteit Jesus Caritas zijn wij niet van deze secularisatie gespaard. Ze markeert onze levenswijze en onze zending. Wij worden bevraagd: hoe een traditie over te brengen, Gods Woord nl., in ons gesecu-lariseerde heden? Charles de Foucauld ging ver weg om te missioneren, maar vandaag – voor ons – begint de zending bij de deur, bij onze buren..

De omzichtigheid van de slang en de argeloosheid van de duif zijn noodzakelijk om onze zending te vervullen. We hebben een weg te bewandelen van ‘luisteren’ en van ‘voorbereidend werk’: « zijn woordenboek maken ». Rekening houden met de cultuur ter plaatse vraagt tijd en we hebben er zo weinig… (Er wordt allusie gemaakt op het enorme werk van Foucauld bij het samenstellen van het Toeareg–Frans woordenboek dat noodzakelijk voorbereidend werk was om ooit ‘taal’ te geven aan de cultuur en de verkondiging. NVDV)

DIOCESANE PRISTERS IN EEN MISSIONAIRE KERK

Onze uitwisseling heeft ons getoond dat in de meerderheid van onze landen de verdergaande secularisatie, het consumisme en het individualisme het moeilijk maken om te evangeliseren, maar ook de noodzaak ervan wordt erdoor duidelijk. Talrijke initiatieven ontstaan overal om weer plaats te geven aan het Woord van God, aan een meer broederlijk parochiaal samenleven en aan de zorg om naar de ‘periferie’ te gaan.

Het erkennen en het bevorderen van de rol van leken in de evangelisatie is een noodzakelijkheid.

In sommige bisdommen hebben bisschoppen ons aangemoedigd om groepen te vormen die als eerste taak hebben om de vorming van de gedoopten te promoten en dit door de kennis van hun geloof en hun geestelijk leven te verdiepen. Op lange termijn zouden deze evangelisatiegroepen zich kunnen concentreren op de optie om een bredere gemeenschap te bereiken, bijzonder ook niet-gelovigen, maar dit niet met het oog op proselitisme, maar met het oog op het bevorderen van het wederzijds elkaar ontmoeten en begrijpen en aldus de vreugde van het Evangelie met elkaar te communiceren.

Door het ontbreken van priesters komen in veel van onze bisdommen priesters uit Afrika of India om te werken in de evangelisatie. Mits zij goed geholpen worden om de cultuur te begrijpen die hen verwelkomt, kan hun aanwezigheid een grote zegen zijn voor de Kerk op de plaatsen en in de gemeenschappen die reeds multicultureel zijn.

Het priestergebrek leidt ook tot een hergroeperen van parochies, wat aan leken de mogelijkheid geeft en de opportuniteit om grotere verantwoor-delijkheden op te nemen voor de evangelisatie en in de diverse diensten. Maar het vraagt inspanning om de talenten van iedereen te ontdekken en om te onderscheiden hoe ze ten beste kunnen aangewend worden.

Heel wat vruchtbare wegen zijn ondernomen met jongeren, zoals de Wereldjongerendagen en andere initiatieven door de bisdommen opgezet. Het is ongetwijfeld de moeite waard om energie en tijd te steken in dienst van de jongeren en om hen te helpen wegen te onderscheiden om aan de druk van het consumisme te weerstaan. Dit zal ons evenwel de noodzaak niet doen vergeten om volwassenen te vormen en om hen meer autonomie en verantwoordelijkheid te geven.

Wij zijn er ons meer en meer van bewust dat de evangelisatie niet op de eerste plaats in de kerk gebeurt, maar in de publieke ruimte. Voorbeelden werden met elkaar gedeeld over initiatieven in commerciële centra en andere openbare ruimten, teneinde een breder publiek te bereiken.

De verschillende tussenkomsten in onze assemblee hebben de overtuiging gesterkt dat de priesters er nood aan hebben met samen met trouwe leken in het evangelisatiewerk op weg te gaan, om hen te responsabiliseren en om met hen samen te werken. Eveneens zullen wij, priesters en leken, efficiënter evangeliseren als wij de vreugde van het evangelie in ons eigen leven uitstralen.

GEINSPIREERD DOOR HET GETUIGENIS VAN BROEDER CHARLES

De evangelische radicaliteit van Charles de Foucauld, geworteld in zijn contemplatief- en zijn aanbiddingsgebed, zijn keuze voor de armoede, alsook zijn verlangen om gelijk aan Jezus te worden, plaatsen ons voor de ‘zwakheid van God ‘ en helpen ons om ons te ontdoen van onze pastorale pretentie.

Het getuigenis van Broeder Charles helpt ons om priesters te zijn

* die leren terug te keren naar het Evangelie om zich te laten doordringen van de geest van Jezus..

* die kiezen voor een zekere eenvoud van leven tot zelfs wat armoede, om het ‘werk’ van de graankorrel in de aarde gevallen duidelijk te maken (Joh. 12,24): het echte succes van God openbaart zich in zijn ontlediging. Vandaar de uitnodiging om naar de existentiële periferieën te gaan, om solidair te worden met de armen en om nabij te zijn bij de kleinen en diegenen die door de geschiedenis gekruisigd worden. De universele fraterniteit heeft haar wortel in de gehoorzaamheid aan God de Vader en aan de arme broeders die ons Jezus openbaren. De arme is een ware ‘theologische plaats’ van de nabijheid van God en leidt ons tot aanbidding

* die leren luisteren: vooreerst naar Jezus die tot ons spreekt in het Evangelie, in de eucharistie en in de stilte van de woestijn, maar ook in elke mens, opdat we ons laten evangeliseren in de ontmoeting van een mensheid die reeds gemarkeerd is door de tegenwoordigheid van de Geest. Wij kunnen ons in die zin laten bekeren door de icoon van het Bezoek (van Maria aan Elisabeth). Het beluisteren van de andere en van zijn levenswijze vragen geduld te oefenen in het wederzijds aan elkaar gegeven-zijn als mens en dit in een vriendschappelijke relatie. De tijd om te luisteren en om op vriendschappelijke manier elkaar te ontmoeten is een belangrijke en kostbare tijd om het terrein voor te bereiden vooraleer het zaad van het Evangelie kan worden uitgestrooid. Met een dergelijke houding kunnen wij nu reeds en ook in de toekomst een betekenisvolle rol spelen in de dialoog met onze moslimbroeders die in veel van onze landen reeds (volop) aanwezig zijn.

* die zich engageren om een priesterlijke Fraterniteit te beleven als een providentiële plaats waar zij de wil van God leren onderkennen (levensherziening), om elkaar behulpzaam te zijn in een discreet apostolaat, ontdaan van alle uitwendige middelen, maar totaal vertrouwend op Jezus en ook om de laatste plaats te zoeken die Jezus op zich nam.

GECONFRONTEERD MET DE ZELDZAAMHEID VAN PRESTERROEPINGEN

In de meerderheid van onze Europese landen is het dalen van het aantal kandidaten voor het priesterambt heel belangrijk. De algemene context van de expliciete secularisatie, alsook een cultuur van directe bevrediging zijn daar niet vreemd aan: vrijheid zonder engagement, autonomie zonder verantwoordelijkheid, afwezigheid van stilte. Toch bespeuren we bij heel wat jongeren een grote edelmoedigheid.

Ons antwoord om de ontvankelijkheid voor het roepen van God gunstig te beïnvloeden, zal gebeuren door het getuigenis van ons eigen priesterleven: in welke mate hebben stilte en woestijn daar een plaats? Welke contacten hebben wij met jongeren waarin we hen beluisteren en met hen op weg gaan?

Communiteiten die echt leven van de aanwezigheid van de Verrezen Heer vormen het beste terrein voor de roepingen. Het voorbeeld van de Gelukzalige Charles de Foucauld wiens leven maar op lange termijn vruchtbaar was, is voor ons een aanmoediging.

GEROEPEN TOT EEN EENVOUDIG LEVEN

De encycliek van paus Franciscus Laudato si dient in het concrete leven omgezet te worden. Tegenover de bekoring tot consumisme en altijd maar meer willen, dienen wij op te voeden tot delen. Om solidair te zijn moeten we sober leven! Het betekent voor ons, priesters, om niet een echt arm, maar wel om een eenvoudig leven te leiden dat ons in staat stelt voor alle mensen toegankelijk te zijn.audato si nodigt ons uit tot een ‘gelukkigmakende soberheid’ en moedigt ons aan tot goede daden: recycleren, triëren, waterverbruik, energie en grondstoffen beperken, gebruik maken van openbaar vervoer, investeren in ‘fair trade’. Maar de encycliek wil vooral een ‘integrale ecologie’ vooruithelpen die prioriteit geeft aan alles wat het ‘gemeenschappelijk huis’ ten goede komt. In deze zin is de actuele crisis rond het opvangen van vluchtelingen iets wat ons echt interpelleert en ons niet inactief kan laten toezien.

Onze Europese Ontmoeting had ook tot taak om een nieuwe verantwoordelijke aan te duiden voor de komende 6 jaar. Kuno Kohn, uit Hamburg in Duitsland werd verkozen en heeft de hem opgedragen missie aanvaard. We zijn er hem dankbaar voor, alsook John McEnvoy (uit Ierland) die voor voorbije zes jaar die verantwoordelijkheid uitoefende.

Onze volgende Assemblee, in 2020, zal in Engeland gehouden worden.

PDF: BRIEF VAN RUDY, Polen, juli 2017, neer