Mes: diciembre 2019

Disculpa, pero esta entrada está disponible sólo en Français y Nederlands.

Disculpa, pero esta entrada está disponible sólo en Français y Nederlands.

Disculpa, pero esta entrada está disponible sólo en Français.

Disculpa, pero esta entrada está disponible sólo en Italiano.

Navidad nos trae el aviso insólito de que Dios se ha domiciliado en nuestro entorno y ha entrado a formar parte de nuestra vecindad. Esta decisión unilateral de instalación, residencia y asentamiento, añade a sus titulaciones “de alcurnia” (Altísimo, Rey, Señor, Omnipotente, Eterno…) la de Vecino, lo que supone un descenso notable de sublimidad de consecuencias impredecibles.

Y es que un vecino no puede imponerse, hacer cambios, o tomar decisiones sin contar con el resto del vecindario, y más le vale caerles bien. Los pasos de mutuo conocimiento tendrán que ir dándose de un modo gradual y sin prisas, tejiendo hilos relacionales de pequeños favores y atenciones recíprocas que terminen por vencer los recelos y hacer caer prejuicios. Otra consecuencia es que la categoría distancia se carga de contenido negativo, hasta el punto de convertirse en la marca diferencial de los personajes de la parábola del samaritano: acierta el que se hizo vecino del herido, mientras que la distancia que toman el sacerdote y el levita, los califica desfavorablemente.

Un famoso periodista, simulando interesarse por lanzar una start-up de Distanciamiento anti estrés, ha conseguido entrevistar a ambos personajes para un “Especial Navidad 2019”: – “Hay que ir por pasos,- ha recomendado el levita, sacando de su zurrón un dispositivo electrónico: lo primero me compré este inhibidor de proximidad que evita que cualquier dato desagradable (aquel hombre apaleado, por ejemplo…) suelte su carga de alarma y me haga pensar que tiene algo que ver conmigo, causándome inquietud. Presionando por control remoto este botón, se activa una aspersión de humo de efecto difuminador, la escena se vuelve borrosa, pierde su aspecto traumático y se ve mucho más distante de lo que en realidad está. Como además añadí este simple ecuanimizador emocional, me olvidé en seguida de lo que había visto y recuperé el estado de relax”. Interviene el sacerdote con aire de superioridad: -“¡Todo eso está ya obsoleto!: gracias al 5G, yo he conseguido ya una interconectividad absoluta aumentando radicalmente mi velocidad de transferencia. Aquel día me hubiera gustado atender al herido de la cuneta, pero me esperaba el técnico para enseñarme a descargar y subir contenidos en Ultra HD y vídeo en 3D. Por cierto, creo que hay en Netflix una serie fantástica sobre una banda que asalta a los que se paran en las áreas de descanso de las autopistas y despellejan a los que se detienen allí. Muy cruda pero superrealista. Y yo soy de los que piensan que hay que estar informado de las cosas que están pasando”.

Al samaritano parece ser que no hubo forma de entrevistarle: dijo que hacerse vecino del herido no tenía importancia y que tenía prisa por llegar a la posada y pagar los gastos: – “Encima de que le he soltado el marrón al posadero y se ha portado como un verdadero amigo sin conocerme de nada, solo falta que encima le cueste a él un pastizal”. Y ha salido zumbando sin posar ni siquiera para una foto.

Alguien que lo ha seguido con GPS, afirma haberlo detectado intentando avecinarse en la zona de Belén. En Navidad, a veces, ocurren cosas sorprendentes.

Dolores Aleixandre RSCJ

PDF: VECINDADES – Dolores ALEIXANDRE

Po tej modlitwie zadrżało miejsce, na którym byli zebrani, wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym i głosili odważnie słowo Boże. Jeden duch i jedno serce ożywiały wszystkich wierzących. Żaden nie nazywał swoim tego, co posiadał, ale wszystko mieli wspólne. (Dz 4,31-32).

Drodzy Bracia,

w solidarności z biskupami, którzy zebrali się na Synodzie Amazońskim, my – Wasi współbracia z międzynarodowej Wspólnoty Kapłańskiej Jezus Caritas spotkaliśmy się w Korei Południowej w pięknym i spokojnym miejscu – domu rekolekcyjnym Sióstr Najświętszego Serca Maryi. Codzienne nabożeństwo, celebracja Eucharystii, czytanie Ewangelii i dzień pustyni stały się ważnym czasem spotkania z Jezusem, ale także ze sobą nawzajem. Podczas naszego pobytu cieszyliśmy się koreańskim jedzeniem i byliśmy zadowoleni z gościnności młodej i żywotnej wspólnoty Sióstr Najświętszego Serca Maryi.

W naszym liście chcemy zachęcić Was do ożywienia wzajemnego braterstwa, myślenia o budowaniu nowych wspólnot kapłańskich i poszukiwania twórczych możliwości, jak również zaprosić do ponownego zmyślenia nad misyjnym aspektem naszych bractw, który jest cechą każdej wspólnoty. Pamiętajmy też, że dobrze funkcjonujące braterstwo jest szczególnym darem Boga.

Wdzięczność i troska o starszych naszych współbraci

Zasadzeni w domu Pańskim
rozkwitną na dziedzińcach naszego Boga.
Wydadzą owoc nawet i w starości,
pełni soków i zawsze żywotni (Ps 92, 14-15).

Gdy braliśmy udział w spotkaniu Międzynarodowym Wspólnot Kapłańskich w Cebu (2019), wszyscy bardzo wyraźnie zdaliśmy sobie sprawę, że członkowie Bractw w świecie zachodnim stają coraz starsi, a wspólnoty coraz mniej liczne. Starzenie się jest procesem dojrzewania. Nasi starsi bracia są zatem cennymi darami dla naszych wspólnot. Są lojalni w kapłańskim braterstwie w swoich wspólnotach kapłańskich. Chcemy Wam wyrazić wdzięczność z głębi naszych serc za Waszą obecność wśród nas. Dzięki Wam wielu z nas usłyszało o osobie i dziele Brata Karola i odnalazło drogę do wspólnot Jezus Caritas. Wy staliście się kanałami, którymi Jezus zaprowadził każdego z nas do wspólnot kapłańskich Jezus Caritas.

Wielu z Was wyjechało w świat, aby głosić Dobrą Nowinę o Jezusie, podobnie ja czynił to brat Karol, a jako kapłani Donum Fidei sprowadziliście Wspólnoty Jezus Caritas do Ameryki, Azji i Afryki. Bez względu na ciężar starości wielu z Was dokłada wszelkich starań, aby być obecnym na jak największej liczbie spotkań Bractwa. Wasza lojalność jest dla nas przykładem, który chcemy naśladować.

Drodzy Starsi Bracia, zapewniamy, że bardzo cenimy Waszą obecność wśród nas. Naszą potrzebą jest Was słuchać i uczyć się mądrości i czerpać z Waszego doświadczenia braterstwa. Jesteśmy wdzięczni za Wasze wsparcie modlitewne, które pomaga nam w przeżywaniu braterstwa oraz zapewniamy o naszej modlitwie za Was przez wstawiennictwo brata Karola.

Wszyscy jesteśmy zaproszeni do dostrzegania i poświęcania większej uwagi naszym starszym braciom: odwiedzania ich, informowania ich o życiu we wspólnocie, świętowania ich urodzin i rocznic święceń oraz dzielenia się radością i smutkami. Wielu z nas już się tym wszystkim zajmuje i zachęcamy, aby kontynuowali swoją posługę.

Doświadczenie entuzjazmu i witalności młodszych współbraci jako wielkie ubogacenie dla wspólnoty

Niechaj nikt nie lekceważy twego młodego wieku,
lecz wzorem bądź dla wiernych w mowie,
w obejściu, w miłości, w wierze, w czystości! (1 Tm 4,12)

W niektórych krajach, zwłaszcza w Azji i Afryce, nasze Kapłańskie Wspólnoty Jezus Caritas – zyskały nowych członków. Młodzi kapłani dołączają do nas, aby podążać śladami brata Karola. Ich przyjście napełnia nas radością i dziękujemy Bogu za ożywienie nas ich młodzieńczą witalnością i entuzjazmem. Jest to wyraźny znak, że duchowość brata Karla jest nadal bardzo aktualna i fascynująca.

Nowi i młodzi członkowie są darem i wielką łaską, ale także wyzwaniem. Przede wszystkim chcemy ich szczerze powitać i otworzyć na nich na nasze serca. Jesteśmy również zaproszeni do przemiany naszych wspólnot w miejsca, w których mogą otrzymać hojne wsparcie ze strony doświadczonych współbraci. To dla nas ważne zadanie, aby się nimi opiekować i pomagać im w często trudnym przejściu od życia chronionego w seminarium do wielkich wyzwań konkretnej posługi duszpasterskiej. Ważne jest, aby znaleźli wśród nas współczujących i kochających mentorów, aby poznali ducha Karola de Foucaulda i naszej konkretnej wspólnoty kapłańskiej.

Nowi członkowie naszych bractw są zawsze darem od Boga, ale nasze świadectwo życia i nasze otwarcie na nowych współbraci również znacznie przyczyniają się do wzrostu wspólnot kapłańskich. W Brazylii nasi bracia podejmowali wiele działań, aby umożliwić seminarzystom odkryć piękno i aktualność duchowości brata Karola. Powinniśmy promować tego rodzaju inicjatywy, które ukazują nasz sposób życia i są zaproszeniem dla nowych członków, aby dołączyć do wspólnoty. Jesteśmy przekonani, że nasze doświadczenia bycia w kapłańskiej wspólnocie są cennymi skarbami, których nie możemy zatrzymać tylko dla siebie. Musimy podzielić się naszym doświadczeniem, że doświadczenie bycia w kapłańskiej Wspólnocie Jezus Caritas może nam pomóc stać się dobrymi kapłanami diecezjalnymi.

W diecezjach, w których kapłani z różnych stron świata przyjeżdżają do pracy duszpasterskiej lub na studia, nasze wspólnoty są zaproszone do okazania szczególnej gościnności, do integrowania gości z braćmi za naszych lokalnych wspólnot, zwłaszcza jeśli są już członkami Wspólnot Jezus Caritas. Nie chcemy przegapić tej okazji, aby żyć z nimi braterstwie ponad granicami. Wzywamy was, bracia, abyście jako pierwsi zbliżyli się do nich i poświęcili im pełną miłości uwagę.

Jamais arrière – nigdy nie wracajcie, ale wytrwajcie w wierze

Znam twoje czyny, miłość, wiarę, posługę i twoją wytrwałość,
i czyny twoje ostatnie liczniejsze od pierwszych (Ap 2,19)

Na światowym kongresie w Cebu stało się oczywiste, że w niektórych z naszych wspólnot nie zawsze udaje się dochować wierności wszystkim ważnym dla duchowego rozwoju naszych wspólnot elementom. Dlatego nigdy nie jest dosyć podkreślania znaczenia i konieczności codziennej adoracji eucharystycznej, comiesięcznego dnia pustynnego, studiów życia, comiesięcznych spotkań i wspólnego studiowania Ewangelii. Chcemy podziękować i pogratulować wszystkim tym braciom i wspólnotom, które są wierne filarom duchowości Brata Karola. Drodzy Bracia, zachęcamy was, abyście wytrwali w wierności zasadom życia istnym dla duchowości Brata Karola, która jest błogosławieństwem dla nas wszystkich.

A Was, bracia, którzy walczycie o tę lojalność, usilnie prosimy, abyście nigdy nie porzucili tego, co już robicie. Motto rodziny brata Karla brzmiało „Jamais arrière”, „nigdy nie wracaj”. Powiedział, że kiedy się otwieramy, nigdy nie możemy wrócić do stanu pierwotnego zamknięcia. Dzięki duchowemu wsparciu błogosławionego Karola de Foucaulda i własnej determinacji możemy pewnego dnia osiągnąć pełną wierność w praktykowaniu zasad jego życia. Dlatego nikt nie powinien rezygnować z tego, co już odkrył!

Ze względu na duże odległości, izolację i brak środków finansowych wielu braci nie może regularnie uczestniczyć w spotkaniach braterskich. Ponieważ trudno jest wzrastać duchowo bez regularnych spotkań braterskich, pilnie prosimy Was, drodzy bracia, o bardziej kreatywne radzenie sobie z tą sytuacją. W obszarach, w których spotkania kapłanów nie są możliwe, tworzenie wspólnoty z innymi członkami duchowej rodziny brata Karla może być nie tylko owocną alternatywą, ale także cenną szansą

Bractwo wzywa do misyjnego zaangażowania

„Następnie wyznaczył Pan jeszcze innych
siedemdziesięciu dwóch i wysłał ich po dwóch
przed sobą do każdego miasta i miejscowości,
dokąd sam przyjść zamierzał” (Łk 10,1).

Jako misjonarze – kapłani diecezjalni podążający za bł. Bratem Karolem, jedną ze specyfiki naszej działalności misyjnej jest budowanie braterstwa, trwanie w miłości braterskiej i rozumienie siebie nawzajem jako uniwersalnych braci. Inną cechą naszego misyjnego zrozumienia jest wykorzystanie zasobów duchowych dostępnych w naszych wspólnotach Jezus Caritas dla naszego duchowego dojrzewania. Konieczne jest zwracanie uwagi na nasze życie duchowe, jeśli nasze wysiłki misyjne mają przynieść owoce.

Omawiając misję na kongresie Cebu w styczniu tego roku, chcielibyśmy zachęcić Was do odpowiedniego zaangażowania misyjnego. Zapraszamy Was do podejmowania licznych działań misyjnych, w które już jesteście zaangażowani podczas swoich spotkań i zgromadzeń. Refleksja nad projektami misyjnymi, wzajemne słuchanie narracji o swoich doświadczeniach i uczenie się na podstawie własnych historii życia z pewnością wzbogaci i ożywi zapał misyjny.

Podziękowanie

Dziękujemy Filipowi i wszystkim koreańskim Braciom za gościnę, Arthurowi Charlesowi za pełnienie przez ostatnie sześć lat funkcji odpowiedzialnego dla obszaru Azji oraz wspólnocie Sióstr Najświętszego Serca Maryi za ich udzielającą się radość, za wszelką okazaną nam życzliwość i troskę. Jesteśmy również wdzięczni młodszym braciom i siostrom oraz braterskiej wspólnocie świeckich za ich wizytę i ofiarowane nam dary.

Korea Południowa, Gongju, Dom Rekolekcyjny Sióstr Najświętszego Serca Maryi (18.10.2019)

Wasi Bracia z Międzynarodowej Wspólnoty Odpowiedzialnych
od l.: Honoré SAVADOGO, Fernando TAPIA, Eric LOSADA, Matthias KEIL

PDF: Brief aus Korea poln.

Disculpa, pero esta entrada está disponible sólo en Português.

Jesús de Nazaret enamoró de un modo total al hermano Carlos. También nos cautivó a nosotros y a muchos que se sienten inspirados por el legado espiritual del Hermanito Universal. Esta herencia es una riqueza para nuestras Iglesias particulares de Argentina, sobre todo en las que ha estado o está presente la fraternidad sacerdotal Iesus Caritas.

Abrimos este espacio de intercambio que llamamos BOLETÍN IESUS CARITAS ARGENTINA, con el sencillo propósito de compartir la vida y riqueza del hermano Carlos, encarnada en hermanos y hermanas, al servicio y en concordancia con el proyecto pastoral del Papa Francisco.

Esperamos que pueda animarnos en nuestro desafiante propósito de vivir la fraternidad universal, y alentarnos en los medios concretos de nuestra espiritualidad: encuentro de fraternidad, adoración eucarística, día de desierto, revisión de vida.

A quienes les parezca que pueden aportar o compartir para la construcción de este espacio, pueden escribir a Eleuterio (dirección en el PDF). Si bien la distribución es digital (PDF), estaría bueno que cada fraternidad pudieran hacer imprimir los ejemplares que necesite para acercar los hermanos que no cuentan con el acceso por este medio, especialmente los mayores o ex-miembros de nuestras fraternidades.

Un abrazo a todos en Jesús.

Descargar boletín en PDF

Disculpa, pero esta entrada está disponible sólo en Português.